Your Reason for Living

“Doğduğun için tebrikler.”

Gözlerimi açtığımda soğuk bir laboratuvarın içindeydim. Doğmamıştım çünkü insan değildim, yaratılmıştım ama yine de kutluyordu.

Birlikte kahve içerek, kokuyu içime çekerek, rüzgârdan sallanan dekorasyonun sesini duyarak ve sık sık bahçeyi ziyarete gelen tavşanla yakınlaşarak yaşamayı öğrendim.

Fakat…

“Aslında bir hafta sonra öleceğim.”

Ne acıdan şikâyet eden ne de acısını belli eden o sakin ama benim kalbim neden bu kadar acıyor? Ben de gözyaşı dökebilen bir insandım.

“Beni neden yarattın? Neden beni kendin gibi yaptın?”